ستایشت می کنم...

چقدر دوست دارم

زمانی را که...

مرد میشوی/

زمانی راکه محکم میشوی/

و دور...

و من

با عشوه های زنانه ام

روی زمین بدنت/

قدم میزنم...

چقدر دوست دارم

زمانی را که مال من میشوی/

چقدر ستایش میکنم

دوستت دارم هایت را

و چه ساده!

تو تکیه گاه من میشوی/

زمانیکه از اتوبان شلوغ رد میشوم

و من که راحت بهانه می آوردم برای رد شدن

تا دستانم را در دستان تو قایم کنم/

چقدر تلخ/

تو شیرینی چای سیاه حرفهایم میشوی

وچه معصومانه

تو کاغذ سفید من میشوی

و من با مداد رنگی ناخن هایم

روی بدنت را خط خطی میکنم

و چه آسوده

نت های پیر کودکی ام را

روی خاطره هایت بالا و پایین می کنم

نگاه های مضطرب من

عطر بدن تو...

ترس من از بودن

و بودن تو

و دستهای حلقه شده

تو مال من...

من مال تو...

چه فرقی میکنه وقتی که ما میشویم

روی لباس آمدنم

جیب بزرگی دوخته ام

می خواهم این بار تمام بودنت را در جیب هایم بریزم

مخالف من

عجیب به رویاهای آغوشت عادت کرده ام

با این همه فاصله...

آیا وکیلم برای آینده ام اسم شما را کنار اسمم بنویسم؟؟!

---

پریا نوشت۱:فقط نصاب دیش ماهواره نبودم که شدم از بس که بابام خونه نیست خودم پریدم رو پشت بوم دیش تنظیم کردم!تلوزیون به دست و رسیور بغل عین تارزان از دیوار بالا میرفتم آخه خسته شدم که چند روزه نیل ست مون قطعه!(خودم درستش کردم!)

پریا نوشت۲:داداش برادر محترم(عرشیای گرامی)زورش میاد تحقیقشو بنویسه من نشستم براش دست نویس میکنم!اَ اَ اَی!کم هم که نیست اما چون خانم مادر پیشنهاد پول داد منم فی دادم اونم قبول کرد حالا مشغول تحقیقم!(اسم منو باید بزارن خواهر دوست داشتنی من!)

پریا نوشت۳:احتمالا امشب برم اون یکی گوشمم سوراخ کنم!
شدم عین غلام حلقه بگوش!فقط یه گوشواره تو گوشمه!