طفل بودیم و بی گناه...

دیروز بعداز مدت ها تصمیم گرفتم برم خونه ی مادر بزرگم و حالا هم که همشون رفتن انزلی من نمیدونم واسه چی رفتم میشه گفت شاید واسه اینکه یه مدت تنها باشم و به هیچی فکر نکنم که یکی از دوستای دوران بچگیم و دیدم که همون موقع هم از من 4-5سال بزرگتر بود وقتی که من10 سالم بود. یادمه من از مامان و بابام خواهش میکردم که بزارن برم خونه ی مامان بزرگم که فقط با اون بازی کنم چون تقریبا سالی یه ماه میومدن اونجا آخه قطر زندگی میکردن و کار باباش تو بندر عباس بود و مادر بزرگش اینجا و خونشون رو به روی هم. وقتی دیدم دم در استاده بود کلی به ذهنم فشار آوردم که ببینم این کیه؟آخه قیافش خیلی آشنا بود...وقتی رسیدم به در خونشون یهو خالش اومد بیرون و داد زد پریـــــا...حالت چطوره؟؟؟خیلی وقته ندیدمت!

یهو گفت پریا؟؟؟این پریاس؟؟؟تا خالش منو معرفی کرد منم یافتم که این کیه!و بعله کاملا متوجه شدم...

وقتی که رفتم خونه کلی به خاطراتم باهاش خندیدم...خدایا من اینو چقدر اذیت کردم.به هر حال کودک بودیم و ساده...اما فکر نکنم من زیاد ساده بوده باشم.

فکر کنم همون تابستون عروسی دائیش بود و منو دائیمم رفته بودیم دائیمم بازی کردن با تمام بچه های کوچه رو بامن منع کرده بود و فقط اجازه داشتم با این و یکی دوتا دختر دیگه بازی کنم. عقد بود یا حنابندون درست یادم نیست منو اون باهم تویه اتاق نشسته بودیم چون اتاقه نسبت به جاهای دیگه خنک تر بود...یادم نیست بحث سر چی بود که بهم گفت پری یه بار دیگه حرف بزنی یکی میزنمت که پهن شی!میدونی که کمربند مشکی دارم... گفت چرت نگو من کمر بند مشکی ندارم اما همینجوری یکی میزنم تو صورتت جرات داری منو بزن و دویدم سمتش تا اومد پاشه یکی زدم تو صورتش یکیم با پام زدمش که دیگه بلند نشد منو بزنه همون موقع خالش اومد تو و گفت چه خبره؟؟؟من تا دیدم اوضاع خیته سریع شروع کردم به گریه کردن و رفتم پیشش و گقتم فروغ یه چیزی به اشکان بگو همش منو میزنه دستم کبود شد!

پسره هم همینطور مونده بود خالش هم کلی نصیحتش کرد که اذیتش نکن و از این حرفا و قتی خالش رفت اومد دنبالم و گفت پری آخر کتکه رو از من می خوری! گفتم برو بابا...تو رفتی خالتو صدا کردی...اما دیدی که من چطوری زدمت،واسه این لوس بازیت بدبلایی سرت میارم.خلاصه خالش اومدو مارو آشتی داد ولی من هنوز آشتی نکرده بودم میخواستم این پسره رو بشونم سر جاش که دیگه واسه من یکی کلاس نزاره...

اونجا یه زنی بود بدبخت عرب بود و بسیار بی کلاس...سبزه بود ولی پن کیک و کرم پودر سفید زده بود اونم فقط به صورتش!موهاشم زرد کرده بودو چشماشو سیاه...کلی بگم زشت شده بود اشکانم اومد گفت پری اون زنه رو میبینی؟؟؟عین داروکولاس!منم با این خندیدم و وقتی رفت رفتم همینو گذاشتم کف دست دختر همون زنه!وقتی دختره به مادرش گفت گفتم باور کنین من خیلی ناراحت شدم که اون همچین حرفی رو درمورد شما زده بهتر دیدم که بهتون بگم...

اونم رفت به بابای اشکان گفت که اون همچین حرفیو زده و باباشم دعواش کرد طوری که پسره وسط مهمونی زد زیر گریه!منم یه لحظه تا دیدم داره گریه میکنه دلم واسش سوخت و رفتم به عنوان صمیمی ترین دوستش دلداریش دادم...بیچاره بهم میگفت پریا تو ناراحت نباش! نمیدونست گندیه که خودم زدم...خلاصه باباش اشکانو سوار ماشین کرد و من دیگه ندیدمش تا فردا صبحش. وقتی دیدم خودش ناراحت نیست منم دیگه عذاب وجدان نداشتم گرچه از همون اولم نداشتم اون دختره هم دیگه مامانش نزاشت بیاد با ما بازی کنه منم که اصلا ککم نمیگزید همچین دوست    بی خودیو از دست بدم اصلا ناراحت نبودم!

چه دورانی داشتم من...اما همیشه با این همه زرنگ بازیا از بقیه عقب می موندم نه از نظر روابط شایدم فقط به خودم تلقین میکردم.نمیدونم چرا؟؟؟!