۹۷:

بالاخره یکی تونست کمکم کنه...واقعا بهش نیاز داشتم!

حداقل مطمئنم که دل کسیو نشکوندم!خدا رو شکر.

خیلی ازش ممنونم. حرف زدنم نمیاد...نه پا تلفن نه اینجا نه تو نیم باز نه تو یاهو...

حوصله ی وقت تلف کردن و ندارم...جدیدا فقط میشینم تماشا می کنم!(چه باکلاسه عقده ای)

وقتی میگم نه همش دوست دارم یکی اصرارم کنه...ولی وقتی میگن نه میگم به درک!

رمان ماه در دره ی نیلوفر ها را خواندم!

یک رمان افسانه ای مال سال 1965 که راجع به یه پرنس ایرانی نوشته شده...

خیلی قشنگه...عاشق رماناییم که عکس دارن...حداقل زور نمیزنم که چهره ی طرفو تجسم کنم. از اسم نیلوفر خوشم میاد تنها اسمیه که حاضرم جای اسمم قبولش کنم.

شیشه ی ادکلنم افتاد رو زمین و شکست...حالا دیگه نمیشه تو این اتاق خوابید بسکه بو میده!اه

از این قالبم بدم میاد خیلی گل گلیه...در صدد عوض کردنشم.

قر و قاطی میگه:بای!